Den sinte bekre fra Surnadal

Under denne overskrifta fekk ein krakilsk bekre frå Surnadal spalteplass i trondheimspressa for 98 år sidan. 5. desember 1924 fortalte Arbeider-Avisen denne fornøyelege historia: 

I Surnadal ligger en gård som heter Bergheim. Den ligger høit oppe på en høi stupbratt bakke som med rette bærer navnet Brattlia, for bratt er den for alvor.

Gamle folk kan fortelle om at for mange år tilbake var en bekre som var så olm og sint at den rente efter alle den så og stanget gjorde han så det var en ren gru.

Voksne folk hadde vanskelig for å greie sig for ham og for barn var det næsten farlig å ferdes når bekren var i nærheten.

Det var skikk og bruk å vaske sauene om høsten før de blev klippet, og til denne badekur bruktes en stor rund stamp så stor at flere sauer kunde rummes i den samstundes.

En dag de var ferdig med sauvaskingen tok drengen på gården og stilte stampen op på siden like frempå bratteste lia. Og på den ene «øra» på stampen hengte han budeiens raue unn-stakk.

Bekren som var i nærheten fikk øie på det raue kledesplagget og trodde sjølvsagt at det var budeien som stod fremme på bakkeskrenten og krøkte sig ned.

Den løp til av all makt mot stakken - den gav efter og bekren inn i stampen og stampen nedover Bratt-lia og rundt og rundt i susende fart til den tilslutt stoppet op nede på sletten dypt under.

Bekren blev litt ør av den av den ufrivillige skyssen. Det tok tid før den blev såpas normal at den greide å gå opver igjen.

Men lysten til å stange hadde den mistet for alltid.